Achtergrond: Hoe krijg ik een viral campagne?

Geschatte leestijd - 6 minuten

De zoekopdracht ‘hoe krijg ik een viral campagne’ levert bijna 100 miljoen Google-zoekresultaten op. Grappig, want daarmee is het thema ‘viral’ (een campagne met een gigantisch online succes) eigenlijk al viraal. Wat in elk geval al als een paal boven water staat, is dat het onmogelijk is om te voorspellen of en wanneer een campagne viraal gaat. Toch zijn er enkele wetmatigheden, spelregels en theorieën de moeite waard. Laat je niets op de mouw spelden: hieronder vind je houvast over viraliteit.

Influencers

Er zijn zogenoemde ‘influencers’, die een grote rol spelen in het viraal laten gaan van een boodschap. Het zijn personen of accounts die grote invloed hebben door hun autoriteit op het aantal of de kwaliteit van hun volgers. Worden ‘tweets’ of berichten eenmaal opgepakt door deze influencers, dan gaat het razendsnel. Voor merken is het belangrijk om meer gegevens over hen te achterhalen.

Uit een recent onderzoek (dat lijkt te suggereren dat er wel zoiets als een algoritme voor viraliteit is) blijkt het volgende:

Maar een kleine groep consumenten draagt bij aan het verspreiden van een social media campagne;
Consumenten die als betrouwbaarder worden gezien door anderen, dragen meer bij aan het verspreiden van een social media campagne;
Consumenten die betrouwbaarder worden gevonden door anderen, laten een social media-campagne sneller en vaker viraal gaan;
De invloed van consumenten die door anderen als betrouwbaar worden gezien, is nóg groter op het verspreiden van een campagne als de campagne controversieel gevonden wordt.

Hashtags, video en creativiteit

Viraal gaan is dus niet te voorspellen, maar het verhogen van de effectiviteit van bijvoorbeeld een tweet kent wel een aantal zinvolle regels. Het consequent gebruik van een hashtag (het #-symbool) en het gebruik van video (via bijvoorbeeld Instagram of YouTube) versterken het bereik.

Het goede nieuws: de (unieke) creativiteit van de maker laat iets viraal gaan; het beste idee wint nog steeds.

Crossing the Chasm

Een klassieker over dit thema stamt uit 1999 (!) en is geschreven door Geoffrey Moore. In ‘Crossing the Chasm’ vertelt hij hoe de introductie van een technologie werkt. Dat gaat als volgt: de zogenaamde ‘early adopters’ zijn ‘tech minded’ of ‘tech savvy’. Deze groep fans of klanten hebben voldoende aan een half woord, een slechte foto van een prototype of de eerste resultaten van een klein onderzoek.

De stap hierna kent meer uitdagingen. Hoe overtuig je de fans of klanten die bij de zogenaamde ‘early majority’ behoren? Het antwoord is: zoek die potentiële klant of fan die heel veel aanzien heeft in de sector. Bewerk deze fan of klant. Geef ze bijvoorbeeld korting of laat ze iets gratis, voor een bepaalde tijd, proberen. Zorg dat dit leidt tot een aankoop en gebruik deze aankoop als je belangrijkste trackrecord. Ook dit is een vorm van influencer marketing. Om deze reden geven nieuwe kledingmerken in grote steden gratis kleding aan jongeren, als ze er tenminste uitzien als trendsetters.

Vlotte, jonge mensen krijgen nieuwe merken, in de hoop dat trendvolgers gaan denken dat het merk trendy is en die kleding gaan kopen. De prille trendvolgers heten de ‘early adopters’, deze groep volgt de ‘innovators’. Daarna volgt de ‘early majority’; dit is het snel volgende deel van de massa. Op hun beurt worden ze gevolgd door de late majority; het laat volgende deel van de massa. Als laatste komen de ‘laggards’: de mensen die de trend pas ontdekken als deze weer voorbij is.

Dankzij de ‘innovators’ begint de omzet van het product te groeien, met de ‘early adopters’ blijft hij stijgen en met de ‘early majority’ komt het op een hoog verkooppunt dat met de ‘late majority’ wordt geconsolideerd. De ‘laggards’ zorgen voor de laatste omzet. Op dat moment zijn de eerste groepen meestal alweer overgestapt op een ander merk of product. Bij al deze verschillende groepen past een aparte profielschets en een digitale communicatie-aanpak met zowel verschillende reclames en kanalen.

The Tipping Point

Malcolm Gladwell beschrijft in zijn boek ‘The Tipping Point – How little things can make a big difference’ een drietal concepten, die volgens hem een enorme impact hebben op de vraag waarom iets een hype wordt of waarom niet. Het draait om The Tipping Point: het punt van omslag van een randverschijnsel naar een hype. De auteur vergelijkt het met de uitbraak van seksueel overdraagbare aandoeningen, het begin van de Amerikaanse revolutie, roken, criminaliteit, Sesamstraat, reclames en zelfmoord. Door hypes te zien als een epidemie, zoals Gladwell doet, ontstaan nieuwe inzichten en perspectieven.

Hypes, of ‘sociale epidemieën’, kennen drie elementen die de komst van een ‘tipping point’ bepalen. Te weten:

De drager: the law of the few;
De boodschap: the stickiness factor;
De context: the power of context.

Gladwell onderscheidt drie typen dragers, die sociale epidemieën voortbrengen:

Connectors: Mensen die vanuit een innerlijke drive contacten ‘sparen’, zogenaamde super-netwerkers, en bovengemiddeld veel mensen kennen uit een grote diversiteit van verschillende netwerken.
Maven’s: Mensen die vanuit een ‘innerlijke drive’ altijd de beste koopjes of informatie weten te vinden en dit graag met anderen delen. In een hype zijn dit de eerste mensen die een ontdekking doen. Een goed restaurant wordt dankzij een maven snel een hype.
Salesmen: Mensen die een aangeboren talent hebben om anderen te overtuigen. Deze behoeft geen verdere toelichting.

‘The stickiness factor’ en de kracht van context

Dagelijks worden we geconfronteerd met talloze reclame-uitingen. Wil iets beklijven, dan moet iets opvallen. Toch zijn het vaak juist de kleine dingen die mensen bijblijven: de zogenaamde ‘stickiness factor’. Deze bestaat uit een aantal relatief kleine veranderingen in structuur of presentatie, die een enorme impact hebben.

Ook de context waarin iets gebeurt, bepaalt of iets een sociale epidemie wordt. Een voorbeeld is de ‘Broken Windows’-theorie, die stelt dat criminaliteit eerder plaatsvindt in een wijk die slecht onderhouden is en gebroken ruiten en graffiti kent. Door graffiti en gebroken ruiten te bestrijden, daalde de criminaliteit en onveiligheid in de metro.

80/20-principe

Economen hebben het vaak over het 80/20-principe: in elke situatie zou ongeveer 80 procent van het ‘werk’ worden gedaan door 20 procent van de deelnemers. In de meeste samenlevingen pleegt 20 procent van de criminelen 80 procent van de misdaden. Net zoals 20 procent van de automobilisten 80 procent van alle ongevallen veroorzaakt en 20 procent van de bierdrinkers 80 procent van het bier nuttigt.

Als het gaat om virale epidemieën, hoewel nog extremer, is het zeker dat een klein percentage van de mensen het grootste deel van de verspreiding voor haar rekening neemt. Houd dit dus ook in je achterhoofd, als je een virale campagne zou willen ontwerpen.

Conclusie

‘The Tipping Point’ van Malcolm Gladwell is een mooie leidraad, omdat het onconventionele verklaringen geeft voor alledaagse verschijnselen. Dit boek is in het licht van social media bijzonder interessant, omdat het epidemisch naar menselijke interactie kijkt. Wil jij jouw bedrijf, organisatie of merk tot een succes maken, dan biedt Gladwell je genoeg verfrissende inzichten om een strategie en een hype binnen het internetecosysteem te creëren.

De belangrijkste regels in ’The Tipping Point’ zijn de Wet van de Weinigen, de Stickiness Factor en de Kracht van Context. Dit zijn de variabelen die de ontwikkeling van een sociaal netwerk kunnen voorspellen. Tegelijkertijd zijn het instrumenten, die richting geven aan het bereiken van een omslagpunt. Met de tips en theorieën van Gladwell kan je een ‘sociaal virus’ (een hype) in de digitale wereld begrijpen en misschien wel zelf kunnen creëren. Daar heb je meer aan dan de 100 miljoen zoekresultaten op Google.

* Dit bericht is een samenvatting en bewerking van het hoofdstuk ‘The Tipping Point als gids’ uit vanAnaloognaarDigitaal.nu.