Artiest 2.0: is er licht aan het einde van de tunnel? (deel 3)

Twee weken geleden heb ik bij Dance-Tunes nieuwe business-modellen mogen presenteren die Medio 2010 zullen worden uitgerold. Wat mij betreft is dit dan ook deel 3 van de reeks Artiest 2.0: is er licht aan het einde van de tunnel. Dit laatste deel is bestemd voor de platenmaatschappijen en auteursrechten-organisaties. Als de muziekindustrie wil overleven dan dient men zich open te stellen voor nieuwe business-modellen en men dient niet krampachtig vast te houden aan het ‘pay-per-copy’ model.

Tijdens de bovenstaande presentatie heb ik uiteengezet welke business-modellen er op dit moment zijn;

• pay-per-download
• subscription based streaming
• ad-supported streaming
• hybride (streaming en downloads)

Als voorbeelden voor de uiteenzetting, welke business-modellen er op dit moment zijn, heb ik aan de hand diverse bestaande services uitgelegd in welke categorie deze vallen. Itunes, Amazon MP3 en Dance-Tunes hebben het pay-per-download model (ook wel a la carte genoemd), Rhapsody heeft het abonnements-model met streams, Spotify heeft het model dat luisteren advertenties horen en zien in muziek en Nokia en Vodafone hebben zowel downloads en streams.

Het staat vast dat de meeste Dance-platenmaatschappijen, maar ook veel auteursrechtenorganisaties, nog steeds vast zitten in het pay-per-copy model met minimumvergoedingen per download. Naar mijn mening is de enige mogelijkheid, om illegaal downloaden via diensten zoals Rapidshare, Megaupload, Usenet, Limewire tegen te gaan, is een gelijkwaardige propositie naar de eindgebruiker te doen. De voornoemde services rekenen allemaal een vast bedrag per maand en bieden daarvoor de mogelijkheid om onbeperkt films, muziek, foto’s en software te downloaden. Als men dit tegen een propositie van een muziekdienst zou aanhouden dan betekent dat feitelijk onbeperkt downloaden tegen een vast bedrag per maand. Dit is een aanvullend businessmodel dat op dit moment nog niet wordt gehanteerd door enige muziekdienst.

Buma/Stemra is inmiddels zo ver als het gaat om het verschaffen van de licentie voor het auteursrecht voor onbeperkt downloaden. Hetgeen voor mij erg opmerkelijk is, want normaliter is de auteursrechten-organisatie minder vooruitstrevend dan de platenlabels weet ik uit ervaring. Dance-Tunes en ID&T zijn onlangs de voorwaarden overeengekomen voor het onbeperkt downloaden. Ik moet dan ook mijn complimenten maken naar Buma/Stemra, die op dit moment erg hun best doen om samen met de ondernemers in de digitale muziekbranche exploitatie van muziek mogelijk te maken.

Of het onbeperkt downloaden tegen een vast bedrag per maand het ‘gouden ei’ is weet ik niet. Wat ik wel weet is dat hedentendage de consument of bezoeker op internet bepaald. Dat betekent dat muziekdiensten naar hun klanten dienen te luisteren en zo nodig meerdere vormen dienen aan te bieden. Hetgeen dan ook gaat gebeuren medio 2010 bij Dance-Tunes. Het zal dan ook naar verloop van tijd gaan blijken waar de voorkeur van de klant naar uit gaat.

Resume: als de Dance wederom, net als dat zij DRM-vrije muziek als eerste omarmde, de verschillende businessmodellen omarmt dan heb ik goede hoop dat het nog eens goed gaat komen met de muziekindustrie.

Het spreekt voor zich dat een ieder natuurlijk kan reageren op deze post. Ook ben ik bereid een en ander mondeling toe te lichten wanneer dat nodig is. Neem gerust contact op.