Geschatte leestijd - 4 minuten
‘Bladen- en boekenuitgevers ploeteren voort’, kopt het FD een tijdje geleden. Die zin vat de stand van veel mediabedrijven op dit moment goed samen. Terwijl het ook anders kan. The New York Times laat een mooie groei zien en durft zijn abonnementskosten voor digitale content zelfs te verhogen. Waarom zouden andere uitgevers dat niet kunnen?
>> Luister hier naar de podcast van Digitaal Vermogen
Konijn kijkt in de koplampen
De vicieuze cirkel waar veel traditionele mediabedrijven zich in bevinden, is de volgende. Het aantal abonnees loopt terug, want de markt voor print krimpt. De directie van New Skool Media (NSM) noemt in het jaarverslag 2019 ‘geen krimp’ zelfs goed nieuws voor de bladen-uitgever. Doordat het aantal abonnees daalt, moeten er kosten gesneden worden, om toch op zijn minst rendabel te blijven.
Het gevolg is een redactionele kaalslag: “Het oude vlaggenschip (van WPG, red.) Vrij Nederland is gereorganiseerd. Alle journalisten in vaste dienst zijn verdwenen en het blad draait nu alleen op een hoofdredacteur en een groep freelancers.” Die redactionele kaalslag zorgt voor nog minder opvallende content en nog minder abonnees – Vrij Nederland zou minder dan 10.000 abonnees hebben. Wat beklijft is het beeld van een konijn dat stilstaat, in de komlampen kijkt en verbaasd is overreden te worden.
New York Times durft wel
Terwijl het ook anders kan, zoals The New York Times bewijst. In 2011 lanceerde The New York Times als een van de eerste uitgevers ter wereld digitale abonnementen. De digitale abonnementen zouden noodzakelijk zijn om de kwaliteitsjournalistiek te blijven leveren op ieder platform waarop de krant aanwezig was en is. The New York Times was een van de eerste grote kranten die met een paywall, een betaalmuur, ging werken. Aanvankelijk was veel content gratis, wie meer dan twintig stukken wilde lezen kon daarvoor een abonnement afsluiten.
De durf van The New York Times bleef niet onbeloond. De inkomsten uit online advertenties is die van fysieke krantenadvertenties inmiddels ontstegen. Sterker nog, de krant heeft nieuwe cijfers bekendgemaakt, die bijzonder tot de verbeelding spreken:
- De doelstelling, 800 miljoen dollar omzet uit digitale kanalen, stond op de planning voor 2020. Dit werd al in 2019 bereikt;
- De krant heeft 5 miljoen abonnees, een recordaantal voor de krant;
- Vorig jaar sloten een miljoen mensen een digitaal abonnement af;
- De prijs van een digitaal-only abonnement steeg afgelopen jaar van 15 naar 17 dollar. Dat is de eerste prijsstijging in tien jaar voor digitale producten van de krant.
Mark Thompson, chief executive van de krant, noemde 2019 een recordjaar. “Ons model is in feite erg simpel: we investeren in goede content. De toekomst van journalistiek is om meer journalistiek mogelijk te maken…. en vervolgens een slimme manier te bedenken hoe die content voor lezers gepresenteerd kan worden, om ze te vragen die journalistiek te steunen.” Een aanpak die werkt, zo blijkt.
Conclusie
Wie een digitale strategie hanteert en deze doorzet, wordt beloond. Uitgevers die zich als platform profileren, komen als winnaar uit de bus. Als The New York Times het kan, waarom zouden andere uitgevers het niet kunnen?
Hiervoor zijn echter twee belangrijke vereisten. Allereerst moeten bedrijven inzetten op ecosysteem-denken in plaats van ego-systeem. Veel meer dan voorheen moet men focussen op verzamelingen en mutaties van data, die voortkomt uit aan elkaar gelinkte netwerken, diensten, applicaties en (eigen) systemen. Zo valt er meer uit data te halen. Uiteraard is er ook het nodig om de dynamische regels van online te volgen en lezers een optimale beleving te bieden.
Bekijk alle afleveringen van Live On Stage
Bekijk ook
Check ook
