Of ik blij moet zijn met dat de Beatles zijn toegevoegd aan iTunes is de vraag. Een ding weet ik wel zeker is dat ze het bij EMI en het management van The Beatles beter snappen dan bij menig Dance-label dat nog steeds niet hun catalogus aanbied bij de diverse online stores.
Moe word ik van de diverse zogenaamde managers van artiesten of Dance-labels, die nog steeds als angsthazen te werk gaan in dit fantastische digitale tijdperk van ongekende mogelijkheden en nieuwe business-modellen. Het lijkt er dan op dat op muziek-exploitatie gebied de Dance-industrie in een vacuüm zit. Ik voel daarom een nieuwe column aankomen, geïnspireerd op de ADE en wat gesprekken, die ik afgelopen weekend heb gehad, met diverse Dance-artiesten en hun managers. De titel heb ik al ‘Het vacuüm van de Dance-industrie …’. Binnenkort meer.
Voor nu hier nog wat leuke columns uit de oude doos.
- Dance-maatschappijen eerst ‘Out of the Box’, nu ‘Back in the Box’?
- Dance-industrie conservatief aan het worden?
- Vroeger was de Dance-industrie blij met 5 a 6 Eurocent …
- Artiest 2.0: is er licht aan het einde van de tunnel? (deel 1)
- Artiest 2.0: is er licht aan het einde van de tunnel? (deel 2)
- Artiest 2.0: is er licht aan het einde van de tunnel? (deel 3)
